Nutria to gatunek gryzonia z rodziny nutriowatych, której jest jedynym przedstawicielem.
Cechy nurtii to:
• długość ciała 40–65 cm
• długość ogona (pokrytego łuskami) 30–75 cm
• pokrojem przypomina szczura
• 4 palce kończyn tylnych spięte błoną
• 4–5 par sutek przesuniętych na stronę grzbietową
• ciało pokryte gęstym ciemnobrązowym lub szafirowym futrem
• masa do 9 kg.
• duża głowa z małymi uszami
• dobrze pływa i nurkuje
• posiada długie wąsy
• z pyska wystają dość duże siekacze w kolorze pomarańczowym
• mają charakterystyczny duży ogon
Tryb życia nutrii:
• półwodny
• roślinożerna
• kopie nory w zarośniętych brzegach wód
• ciąża (128–132 dni) 2 razy w roku
• w każdym miocie rodzi się około 4-8 młodych
• młode rodzą się prawie całkowicie sprawne
• żyje (parami) do 24 lat
• są one dojrzałe płciowo w wieku 6-7 miesięcy
W naturze występuje w Ameryce Południowej. W Europie, Azji i Stanach Zjednoczonych zawleczona, hodowana jako cenne zwierzę futerkowe, choć ubocznie pozyskiwano także mięso oraz (lata 60-70 XX w.) ścięgna z ogona do wyrobu nici chirurgicznych. Hodowla nutrii w Polsce datuje się od 1926 roku, a od 1960 znane są dzikie populacje powstałe dzięki ucieczkom z hodowli (pierwsze w rejonie Milicza). Bardzo popularna na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych (produkowano ponad 3 mln skór), zwłaszcza w województwach zachodnich i południowo-zachodnich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz