Kot perski.

    Cześć. Dzisiaj opiszę kota perskiego.

    Kot perski – stara rasa kota, zaliczana do grupy długowłosych. W Europie pojawiła się w XVII wieku.

• Waga dorosłego kota 

2,5–6 kg

• Ilość kociąt w miocie 

3–4 (przeciętnie)

• Usposobienie 

spokojne, miłe, łagodne, niewielkie talenty łowcze. Woli wylegiwać się na kanapie, niż grasować w krzakach.

• Umaszczenie 

rozmaite odmiany barwne (czarna, biała, ruda, niebieska, kremowa i inne, jest ich ok. 150). Również kolor oczu może być różny: niebieski, pomarańczowy lub mieszany (jedno niebieskie drugie pomarańczowe).

• Budowa 

Budowa krępa. Kończyny silne. Głowa duża, masywna, szeroka, czoło wypukłe, policzki pełne, broda dobrze rozwinięta. Nos mały, szeroki, z tzw. stopem. Ogon puszysty na całej długości. Średnia długość sierści ok. 10 cm. Wewnątrz ucha, a także między opuszkami palców wszystkich łap, powinien znajdować się pędzelek sierści. Kolejną charakterystyczną cechą kota perskiego jest tzw. kryza, którą tworzy gęsta i dłuższa sierść 

    Punktacja za standard:

• głowa - 25

• oczy - 15

• korpus - 25

• futro jakość - 30

• kondycja - 5